Drodzy Siostry i Bracia!

Kobiety w dzisiejszej Ewangelii oddaliły się od grobu Jezusa „z bojaźnią 
i wielką radością”. Ich poranne przybycie do Apostołów z dobrą nowiną wyraża wszystkie te przeżycia, które Kościół od wieków wyśpiewuje w starożytnej pieśni Exsultet: „Raduj się, ziemio, opromieniona tak niezmiernym blaskiem, a oświecona jasnością Króla wieków, poczuj, że wolna jesteś od mroku, co świat okrywa!”. Zmartwychwstały Pan rozproszył ciemności grzechu i śmierci, dając początek promieniowaniu świętości swego Kościoła. Odtąd święci są dla nas jak kościelny witraż rozświetlony blaskiem Bożej łaski. Szczególnym świadkiem przemieniającego działania Chrystusowej miłości był i pozostaje dla świata święty Jan Paweł II, którego stulecie urodzin obchodzimy w tym roku. Nie jest przypadkiem, że wyprodukowany przez Uniwersytet Papieski Jana Pawła II wraz z Telewizją Polską jubileuszowy film o życiu intelektualnym polskiego Papieża nosi tytuł: Lubię patrzeć jak wschodzi słońce. Są to słowa naszego świętego Patrona, które ukazują jego wielkanocną duchowość 
i pozwalają przeczuć, jak bardzo światło wiary i światło rozumu, niczym dwa skrzydła, wznosiły go stale ku kontemplowaniu Boga i Jego prawdy.

Z wielkiego dziedzictwa duchowego i intelektualnego Jana Pawła II stale korzysta Uniwersytet Papieski, świadomy zaciągniętego wobec swego Patrona długu, który jest zarówno darem, jak i zadaniem. Święty Papież jest związany z naszą Uczelnią najpierw przez rozpoczęte w 1942 roku studia na Wydziale Teologicznym Uniwersytetu Jagiellońskiego, odbywane w ramach działającego w konspiracji krakowskiego seminarium duchownego. Jako niezwykle uzdolniony student już 
w 1945 roku podjął obowiązki młodszego asystenta na Wydziale. Po studiach doktoranckich w Rzymie, późniejszy święty powrócił do Krakowa. Władze komunistyczne w następnym roku zlikwidowały Wydział, który przetrwał 
w strukturach archidiecezji dzięki decyzji Stolicy Apostolskiej. Jednak to właśnie Karolowi Wojtyle – jako arcybiskupowi krakowskiemu – zawdzięczamy zarówno nadanie przez Kongregację Wychowania Katolickiego w 1974 roku Wydziałowi tytułu „Papieski”, jak i dalszy rozwój naszej Uczelni. Jako Wielki Kanclerz Wydziału troszczył się on o jego ilościowy i jakościowy wzrost, czego ukoronowaniem było powołanie przez niego, już jako Ojca Świętego, Papieskiej Akademii Teologicznej 
w 1981 roku. Również uznanie Krakowskiej Uczelni Teologicznej przez władzę państwową w 1989 roku było poprzedzone długoletnimi wysiłkami zmierzającymi do zatwierdzania nadawanych stopni i tytułów, które wcześniej podejmował głównie nasz święty Patron. W dokumencie powołującym Papieską Akademię Teologiczną Jan Paweł II stwierdził, że czyni to „mając na uwadze przyszły rozwój Uczelni”. Pod koniec pontyfikatu święty Papież dostrzegał, że Akademia dojrzała do przekształcenia się w uniwersytet. Uczynił to papież Benedykt XVI w 2009 roku dla uczczenia swego znakomitego Poprzednika. Wobec tak wielkiego wkładu w nasze dzieje jest oczywiste, że cała społeczność Uczelni zachowuje we wdzięcznej pamięci wszystko, co dla niej uczynił Jan Paweł II Wielki. Jego wkład to jednak nie tylko decyzje administracyjne. Pozostawił nam ogromne dziedzictwo swej myśli, do którego stale pragniemy się odwoływać.

Uniwersytet Papieski, choć zgłębia i przekazuje nauczanie świętego Papieża na wszystkich swoich wydziałach, powołał też Ośrodek Badań nad Myślą Jana Pawła  II, który prowadzi otwarte wykłady w cyklu Posługa myślenia i od lat publikuje „Studia nad Myślą Jana Pawła II”. Uniwersytet Papieski czuje się też w szczególny sposób odpowiedzialny za Dni Jana Pawła II w Krakowie, organizowane corocznie 
w ramach szerokich działań uczelni Krakowa i Małopolski, koordynowanych przez Kolegium Rektorów Szkół Wyższych Krakowa. Studiowanie i przekazywanie młodym pokoleniom dziedzictwa naszego świętego Patrona należy do naszych priorytetów. Dotyczy to szczególnie – wypracowanej przez Karola Wojtyłę – „teologii ciała” opartej na chrześcijańskiej wizji człowieka, małżeństwa i rodziny. 
Od kilku lat również studenci ze Stanów Zjednoczonych Ameryki przyjeżdżają 
do Krakowa, by na naszym Uniwersytecie głębiej poznawać tę teologię.

Ojciec Święty był niezwykłą postacią, człowiekiem, którego bezpośredniej obecności doświadczyło najwięcej osób w całej historii ludzkości. Wiemy jednak, 
że przypominanie jego nauczania jest tym ważniejsze, im więcej dorasta nowych pokoleń, które nie poznały go osobiście. Równie ważne jest zachęcanie do naśladowania jego świętego życia, które przypomina nam o powszechnym powołaniu do świętości. Wobec młodych ludzi Uniwersytet czyni to głównie poprzez rozwijanie odpowiedniego duszpasterstwa akademickiego, tak ważnego dla Jana Pawła II. Mija w tym roku trzydzieści lat od ogłoszenia encykliki Redemptoris missio, w której święty Papież przypomniał Kościołowi, że „każdy wierny powołany jest do świętości i do działalności misyjnej. Takie było życzenie Soboru, który «pragnie gorąco oświecić wszystkich ludzi blaskiem Chrystusa jaśniejącym na obliczu Kościoła, głosząc Ewangelię wszelkiemu stworzeniu»” (nr 90).

Uniwersytet Papieski świadomy swego posłannictwa ewangelizacyjnego stara się formować młodych ludzi w tym duchu, którego piękny przykład zostawił nam nasz Patron. On uczył nas, że „młody człowiek jest wrażliwy na prawdę, sprawiedliwość, piękno, na inne wartości duchowe. Młody człowiek pragnie odnaleźć siebie samego, dlatego szuka, czasem burzliwie szuka, prawdziwych wartości i ceni tych ludzi, którzy ich nauczają i według nich żyją. Któż z nas nie miał w życiu i nie wspomina z wdzięcznością takiego człowieka: kapłana, nauczyciela, profesora lub przyjaciela, który umiał odsłonić nam nowy świat wartości i wzbudzić dla niego trwały entuzjazm, czy nawet nadać cały kierunek życiu? W naszym świecie, w świecie wielorakiego postępu i rozwoju, ale 
i dominującego materializmu, młodzież szuka oparcia w Kościele, który kształtuje wiarę i ukazuje horyzonty chrześcijańskiego humanizmu” (Włocławek, 6 czerwca 1991).

Drugi dzień Świąt Wielkiej Nocy stanowi zawsze dobrą okazję, by podziękować Wam, drodzy Siostry i Bracia, za wszelką duchową i materialną pomoc w realizacji tego programu ewangelizacyjnego. Cała społeczność Uniwersytetu Papieskiego życzy Wam, w tym trudnym dla wszystkich okresie próby, by Zmartwychwstały Pan rozświetlał ścieżki waszego życia i prowadził ku świętości.

ks. prof. dr hab. Wojciech Zyzak
rektor Uniwersytetu Papieskiego Jana Pawła II w Krakowie

Kraków, 13 kwietnia 2020 roku