„Kapłaństwo to posługa – to pośrednictwo miedzy Bogiem, a ludźmi. Kapłaństwo jest miłością”
św. Jan Paweł II
Wiernych w Kościele nazywamy Ludem kapłańskim, ponieważ przez chrzest wszyscy uczestniczą w kapłaństwie Chrystusa. To uczestniczenie w kapłaństwie Chrystusa nazywa się „wspólnym kapłaństwem wiernych” lub „kapłaństwem powszechnym”.
Oprócz kapłaństwa powszechnego wiernych istnieje jeszcze urzędowe zwane też kapłaństwem służebnym.
Kapłaństwo służebne przekazywane jest przez sakrament święceń, a zadaniem jego jest pełnienie służby we wspólnocie, w imieniu i w osobie Chrystusa.
Między kapłaństwem urzędowym, a kapłaństwem wiernych różnica jest istotna, ponieważ kapłaństwo urzędowe udziela świętej władzy, mocą której kapłani służą Ludowi Bożemu przez nauczanie, sprawowanie kultu Bożego i duszpasterstwo.
Kapłaństwo powszechne natomiast uzdalnia i zobowiązuje wiernych do udziału w kulcie Bożym.
Posługa święceń kapłańskich jest od początku udzielana i wykonywana według trzech stopni:
- episkopatu, (biskup)
- prezbiteratu, (kapłan)
- diakonatu, (diakon)
W strukturze Kościoła stopnie te są niezastąpione i bez nich nie ma mowy o Kościele.
Sakramentu święceń udziela się przez włożenie rąk i uroczystą modlitwę konsekracyjną. Święcenia wyciskają na duszy niezatarty charakter sakramentalny, wskutek czego przyjmuje się je tylko jeden raz.