W Wielkim Poście Kościół przeżywa nie tylko czterdzieści dni spędzonych przez Jezusa na pustyni na modlitwie i poście przed rozpoczęciem Jego publicznej misji, ale i trzy inne wielkie wydarzenia biblijne: czterdzieści dni powszechnego potopu, po których Bóg zawarł przymierze z Noem; czterdzieści lat pielgrzymowania Izraela po pustyni ku ziemi obiecanej; czterdzieści dni przebywania Mojżesza na Górze Synaj, gdzie otrzymał on od Jahwe Tablice Prawa.

Okresy i dni pokuty są w Kościele katolickim specjalnym czasem ćwiczeń duchowych, liturgii pokutnej, pielgrzymek o charakterze pokutnym, dobrowolnych wyrzeczeń, jak post i jałmużna, braterskiego dzielenia się z innymi, m.in. poprzez inicjowanie dzieł charytatywnych i misyjnych. 

Jako ludzie wierzący zatrzymajmy się w pędzie codzienności, wykorzystajmy dobrze tegoroczny Wielki Post, który jest dla nas „czasem łaski od Pana”… wyciszmy się i zastanówmy przez chwilę, jak powinno wyglądać nasze życie, co możemy jeszcze zrobić dla dobra własnego i dla dobra innych ludzi.

Nie uszczęśliwią nas słowa. Słowa przeżywają dewaluację. Słów mamy i słyszymy miliony – w gazetach, w radio, w telewizji…

Dzisiaj liczą się uczynki, nasza aktywna postawa wobec powołania, którym obdarzył nas Bóg. Pora nam ośmielić się, zdecydować na odwagę, aby dobro nazwać dobrem, a zło – nazwać złem, aby kochać i czynić dobro.

Trwa Rok św. Brata Alberta. Niech naszym mottem tegorocznego Wielkiego Postu będą jego słowa: „Powinno się być dobrym jak chleb; powinno się być jak chleb, który dla wszystkich leży na stole, z którego każdy może kęs dla siebie ukroić i nakarmić się, jeśli jest głodny”.