Czas Adwentu dobiegł końca. W naszej parafii był to rzeczywiście radosny czas oczekiwania i wspólnego przygotowania do Bożego Narodzenia.

Jesteśmy szczęśliwi, że mogliśmy poznać tylu wspaniałych, uśmiechniętych, małych misjonarzy. Mamy nadzieję, że to małe ziarenko, które zostało posiane w waszych sercach, któremu na imię „misje”, wyda obfity plon.

Niech w naszych sercach pojawi się wdzięczność za wszystko, co posiadamy, co każdego dnia otrzymujemy. Dziękujmy razem, codziennie dobremu i Miłosiernemu Bogu i ludziom za każdy dar.

Mamy nadzieję, że dzięki naszym spotkaniom na roratach każdy z nas inaczej popatrzy na otaczający go świat, że będzie potrafił dostrzec innych ludzi, ich potrzeby oraz problemy. Każdy z nas może być „misjonarzem”, którego zadaniem jest G – głosić; P – pomagać i S – słuchać.

Niech włączony i sprawny nasz „misyjny GPS” poprowadzi nas bezpieczną drogą do nieba.

Czego Wam i sobie życzymy.

Wasi duszpasterze.

P.S.

Bardzo dziękujemy Liturgicznej Służbie Ołtarza (lektorom, ministrantom i kandydatom), służbie kościelnej (p. kościelnemu i p. organiście), paniom Zofii i Sylwii, oraz panom Stanisławowi i Kazimierzowi za pomoc w przygotowaniu wymownej adwentowej dekoracji, mieszkańcom roli Perły i Pawlaki za zakup wieńców adwentowych, p. Zdzisławowi Bednarzowi za odnowienie figurki Matki Bożej Niepokalanie Poczętej, którą ufundowała parafii Zofia – Matka dziedzica Tokarni Mieczysława Targowskiego, p. Teresie Hans za śpiew i naukę piosenek, scholi dziecięcej „Śnieżnej Pani” za muzyczne ubogacenie naszych refleksji, wszystkim rodzicom, dziadkom, a przede wszystkim dzieciom, które tak licznie i tak pobożnie uczestniczyły w  roratach.

Wszystkim i każdemu z osobna wyrażamy naszą wdzięczność staropolskim „Bóg zapłać!”.