Od połowy XIV wieku Tokarnia i Więcierża należały do parafii w Pcimiu.
Dnia 10 listopada 1492 roku dekretem Ferdynada Jagiellończyka, biskupa krakowskiego i księcia siewierskiego, późniejszego kardynała, syna króla Kazimierza Jagiellończyka i Elżbiety Rakuszanki utworzono nową parafię w Łętowni, najstarszą w dekanacie makowskim.
Parafię macierzystą uposaża Mikołaj Jordan z Zakliczyna herbu Trzy Trąby, wójt myślenicki i kasztelan wojnicki, pragnąc, „by lud częściej przystępował do sakramentów świętych i rozwijało się w pełni życie religijne”.
Drewnianą kaplicę w Tokarni buduje prawdopodobnie około 1570 roku syn Mikołaja, Wawrzyniec Spytek Jordan, podskarbi wielki koronny od 1550, kasztelan krakowski od 1565, wojewoda krakowski od 1561 i sandomierski od 1555, kasztelan sądecki od 1549, lub jego żona Anna z Sieniawskich, córka hetmana Mikołaja Sieniawskiego.
W spisie inwentarza dóbr ziemskich z dnia 11 maja 1643 roku, zapisano, że kaplica stojąca w ogrodzie miała dwa ołtarze i przysionek (zakrystię), kilka okien i ławek.
W 1806 roku dokonano remontu kaplicy, a w 1877 roku, dzięki staraniom o. Ludwika Sroczyńskiego, dominikanina, tutejszego rodaka, przy pomocy ówczesnych dziedziców Erazma i Florentyny Targowskich powiększono o dodatkową nawę.
Drewniany kościółek wybudowano „na zrąb” w kierunku wschodnim. Posiadał prezbiterium zamkniete wieloboczne oraz szerszą nawą w kształcie prostokąta. Sklepienie pozornie kolebkowe w nawie z płaskimi odcinkami stropowymi po bokach. Najcenniejszymi elementami wyposażenia kościoła był ołtarz główny późnobarokowy z XVIII wieku, drewniana ambona barokowa z początku XVIII wieku przeniesiona ze Sułkowic, lichtarze z 1749 roku, relikwiarzyk rokokowy z 1806 roku oraz lampy wieczne.
Tokarski kościółek o cechach ludowego budownictwa sakralnego wraz z otoczeniem posiadał niezwykle znaczącą wartość regionalną i krajobrazową stając się obiektem zabytkowym chętnie odwiedzanym przez turystów z Polski i zagranicy.
Dzięki Bożej pomocy, zrozumieniu władz, wsparciu szczodrych parafian i trosce ks. prałata Jana Macha, przeprowadzono w kościółku najpilniejsze prace remontowo-konserwatorskie, gdyż wybudowana bez fundamentów na wilgotnym terenie świątynia groziła zawaleniem.
W pobliżu kościółka znajdowały się zabytkowe drewniane kapliczki, dedykowane bolesnej części Różańca Świętego, będące wyrazem pamięci i czci dla Umęczonych, Poległych i Zmarłych w Tysiącleciu Polski.
W nawiązaniu do prastarego zwyczaju polskiego, obchodzonego uroczyście w Niedzielę Palmową przez kilka wieków w naszej Ojczyźnie, w „Dzwonnicy Tysiąclecia” – obecnie odrestaurowanej – przechowuje się figurę Chrystusa na osiołku, na którym Jezus wjechał do Jerozolimy, autorstwa pana Józefa Wrony, ludowego rzeźbiarza.